10راهکارمفیدبرای گرفتن نمره

          محمدندرتزهی 
            بازدید : 5
          دوشنبه 20 خرداد 1392
           نظرات (0)
        

همه معلمان، مدرسان و استادان از ابتدای تاریخ تاکید ویژه ای بر مطالعه دقیق و تدریجی در طول سال تحصیلی و یک مرور کلی در شب امتحان دارند.

این اظهارنظر مشفقانه همیشه هم با موافقت درونی اغلب دانش آموزان یا دانشجویان مواجه می شود، چنان که همه تصمیم می گیرند از ابتدای همین ترم یا سال تحصیلی هم که شده، دیگر تنبلی را کنار بگذارند و همه چیز را به اما و اگر شب امتحان نسپارند، اما نتیجه چیست؟ ایراد از سیستم آموزشی باشد یا روحیات ایرانی ها یا هر چیز دیگری، نود و خرده ای درصد از آدم ها در ایران شب امتحانی درس خوانده اند و می خوانند و خواهند خواند.

از همین رو در کنار سختی های بسیار زیاد شب های دراز امتحان، همیشه فرمول ها و راهکارهایی برای موفقیت به قول معروف «ناپلئونی» یا لب مرزی در امتحانات وجود دارد که طبعا از سوی شب امتحان باز های حرفه ای ابداع شده اند، این راهکارها، گرچه شاید در نگاه اول شوخی به نظر برسند، اما تجربه نشان داده در حد خودشان کارایی قابل توجهی دارند.

نا امید نشوید!

یک شب که هیچ، حتی اگر یک ساعت به زمان امتحان باقی مانده باشد، نگویید گور پدر امتحان. جزوه یا کتاب را باز کنید، به مهارت خودتان و میزان دشواری بخش های مختلف بیندیشید و بسته به زمانی که در اختیار دارید، بخش هایی را برای مطالعه گذری یا عمیق انتخاب کنید. برنامه ریزی لزوما متعلق به بچه درس خوان ها نیست. بودجه بندی درست منبع مطالعه از همان شروع کار، از ضروریات شب امتحان است وگرنه ممکن است نیمی از وقت تان را صرف بخش های بی اهمیتی همچون مقدمه کتاب بکنید و تازه بفهمید که ای دل غافل، چه کلاه گشادی سرتان رفته است!

چه چیزی بخوانم؟

فیس و افاده و ناز و نوز و غرور و من با فلانی حال نمی کنم و این حرف ها، مال زمانی است که شما در شرایط استانداردی باشید و خطر افتادن و احیانا مشروط شدن تهدیدتان نکند.

محض رضای خدا این بازی های کودکانه را شب امتحان کنار بگذارید و به شاگرد اول کلاس تان زنگ بزنید تا از درست بودن منبع مطالعه مطمئن شوید، اگر کتاب است، همه چیزش را با او چک کنید، اگر جزوه است، بپرسید که کدام فصل ها در امتحان می آیند. همیشه فهمیدن این که فلان فصل ها از سوی استاد حذف شده و در امتحان نمی آید، بعد از امتحان حسابی دماغ آدم را می سوزاند، مراقب باشید!

بیا سوته دلان گردهم آییم!

هر چقدر هم که، تنبل و درس نخوان باشید، یکی بدتر از شما پیدا می شود، اگر بدترش هم پیدا نشود، دست کم یکی پیدا می شود که مثل شما باشد.

پیدایش کنید و قرار بگذارید و چند ساعت باقیمانده را باهم سپری کنید. تجربه نشان داده این طور موقع ها بدبینی ذاتی آدم که مدام در گوشش می خواند «من چقدر بدبختم»، «من چقدر بیچاره ام» و «من می افتم» و... قدری فروکش می کند و انگیزه ها کمی بیشتر می شود که البته همین هم غنیمت است.

استادان دوست ما هستند

برای دزدیدن قاپ استاد و جلب توجهش و در نهایت رفاقت استراتژیک با او، حتما لازم نیست که شاگرد زرنگ و درسخوان باشید. پرسیدن مشتی پرسش ـ نه لزوما عالمانه ـ در طول درس از استاد و تظاهر به حضور ذهنی حداکثری در کلاس گاهی یکی از راحت ترین روش های جلب توجه استاد و جا شدن در قلب اوست. حتی سر تکان دادن و وانمود به این که به حرف استاد گوش می دهید ـ حتی اگر زیر میز مشغول اس ام اس بازی باشید ـ می تواند مفید باشد. این دست رفاقت ها با استاد، نه این که مثلا نقش خیلی سرنوشت سازی در نمره شما داشته باشد، ولی مثلا اگر نمره شما 9 باشد، می تواند آن را به ده تبدیل کند!

بنی آدم اعضای یکدیگرند

قدر همه اقوام، اطرافیان و اعضای خانواده تان را بدانید. از یک روحیه دادن ساده بگیرید تا خلاصه کردن بعضی بخش های جزوه یا کتابتان که فرصت خواندنش را ندارید، طیف گسترده کارهایی است که می تواند از سوی اطرافیان و نزدیکان شما انجام شود.

گفتن لازم نیست که رفتار خودتان در بدبختی های دیگران در جذب این طور کمک ها تاثیر بسزایی دارد. وقتی شب سهمگین امتحان برادرتان با پف فیل، فیلم، پلی استیشن، صدای بلند تلویزیون و... به او خندیده اید و دمار از روزگارش درآورده اید، طبعا نمی توانید انتظار داشته باشید که او در شب سرنوشت ساز کنار شما باشد و کمک تان کند.

یک حساب سرانگشتی

هر کسی هم نداند، خودتان خوب می دانید که چطور درس می خوانید، ایده آل پردازی های فانتزی درخصوص برنامه ریزی و مطالعه تدریجی در طول ترم را کنار بگذارید و همان اول کار از استاد بپرسید که در امتحان آخر، از هر فصل چند سوال می آید و مجموع نمره مربوط به هر فصل چقدر است. این روش در امتحان های حفظی معجزه می کند.

نه شما که هیچ انسانی در طول تاریخ تاکنون نتوانسته همه جای منبع مطالعه اش را در طول یک شب دقیق و عمیق بخواند. پس به جای این که همه جای جزوه را تک بزنید و هیچ کجایش را درست و حسابی یاد نگیرید، روی فصل هایی که نمره زیادی دارد، تمرکز کنید و آن جانور معروف چهارپایتان را از پل بگذرانید.

همکلاسی به دادم برس!

اشتباه نکنید، قرار نیست کار زشت تقلب را تجویز کنیم؛ همان طوری که همیشه یکی بدبخت تر از شما پیدا می شود، حتما یکی هم پیدا می شود که حرف ها که چه عرض کنم، حتی خمیازه های استاد را موبه مو در جزوه اش یادداشت کرده باشد.

این موجود را با مطالعات دقیق میدانی، همان ابتدای ترم شناسایی کنید و از همان موقع طرح دوستی بریزید. هیچ چیز مثل جزوه او شما را از عذاب شب امتحان مصون نخواهد داشت.

در این طور جزوه ها، حاشیه نویسی ها معمولا از متن هم مهم تر هستند. کلماتی مثل «مهم»، «نکته»، جملات و پاراگراف هایی که زیرشان خط کشیده شده یا هایلایت شده اند، از این موارد هستند. تجربه می گوید، استادان بیشتر پرسش هایشان را از جاهایی طرح می کنند که در طول کلاس مورد تاکیدشان قرار گرفته است.

هیچ وقت بی خیال نشوید!

حتی اگر نیم ساعت به امتحان مانده باشد و شما هیچ نخوانده باشید، یا مثلا نصف کتاب یا جزوه را هنوز نخوانده باشید، بی خیال نشوید و در مرور تیترها و عنوان ها هم که شده، نگاهی گذرا به همه پاراگراف های باقیمانده بیندازید.

ما که نه ولی شبِ امتحان بازهای حرفه ای عمیقا معتقدند که این روش شده در حد چند نمره ناقابل به شما کمک می کند. از منظر «لنگه کفشی در بیابان نعمت است»، فراموش نکنید که حتی نیم نمره هم در شب امتحان و برای جلوگیری از نیفتادن غنیمت است.

معجزه نمونه سوال

بیشتر امتحان گیرهای حرفه ای بانک ثابتی برای طراحی سوال در اختیار دارند. تازه این سوای کسانی است که از اساس دل ودماغ طرح پرسش های جدید ندارند و هر دفعه همان پرسش های ترم قبل یا سال قبل را طرح و از اصل غافلگیری استفاده می کنند.

در چنین شرایطی بخصوص در دانشگاه، عقل سلیم حکم می کند از همان اول کار دنبال نمونه پرسش های ترم های پیشین استاد باشید. این روش تضمینی است و به قول معروف معجزه می کند.

آخرین تیر در ترکش

فرض کنیم که وقت محدود بود، با استاد رفیق نبودید، نمونه سوال امتحانی سال های گذشته را گیر نیاوردید، اصلا جزوه و کتاب درست وحسابی برای مطالعه نداشتید، خلاصه این که آس و پاس رفتید و نشستید سر امتحان. تجربه می گوید که هنوز هم کورسوی امیدی هست.

هنوز هم یک روش مانده که ممکن است به شما کمک کند. فیلم هندی در برگه پاسخنامه، نه همیشه، اما گاهی جواب می دهد. توصیه ما لزوما دروغگویی و طرح نکاتی مثل بیماری مادر و شب بیداری به دلیل بیماری پدر و مواردی از این دست نیست ـ هر چند متاسفانه گاهی این هم جواب می دهد ـ گاهی نوشتن یک بیت شعر خاص و تاکید بر این که بذر اشتیاق و علاقه به شعر یا شاعر مورد نظر را استاد مورد نظرتان در جانتان افکنده، کاری می کند کارستان. گفتن ندارد که هر چه می نویسد باید با شخصیت استاد متناسب باشد.

مثلا اگر برای استاد ریاضی اخموی غرغروتان یک شعر از مرحوم سهراب سپهری بنویسید، معلوم نیست چه اتفاقی بیفتد، طبیعی است که کشف این تناسب فوت کوزه گری ا ست و چیزی نیست که بتوان آن را در یک مقاله روزنامه ای فراگرفت

چگونه تست بزنیم؟؟

          محمدندرتزهی 
            بازدید : 7
          شنبه 18 خرداد 1392
           نظرات (0)
        

تكنيك ها و شرايط
۱) هيچ وقت قبل از مطالعه كامل درس ، به تست زدن نپردازيد . قبل از شروع به حل تست هاي يك مبحث درسي ، آن مبحث را به طور كامل و دقيق مطالعه كنيد و مطمئن شويد به درستي آن را درك كرده ايد . در فير اين صورت ، زدن تست كاري اشتباه و بي فايده است و حتي مي تواند شما را دل سرد كند و علاقه وانگيزه شما را از بين ببرد
۲) با تست هاي ساده شروع كنيد . بلافاصله بعد از مطالعه و يادگيري يك مبحث درسي به سراغ تست هاي مشكل و پيچيده تر نرويد . حل تست هاي ساده مي تواند تسلط شما را در آن مبحث درسي بيشتر كند و همچنين علاقه و انگيزه بيشتري نسبت به ادامه كار در شما ايجاد نمايد
۳) تست هاي نكته دار : تست هاي نكته دار يا تست هاي مادر به تست هايي گفته مي شود كه حل آنها براي داوطلب ، منجر به يادگيري يك نكته مي شود و در نتيجه او مي تواند گروه زيادي از تست ها را حل كند . در هر فصل تعداد محدودي تست مادر يا نكته دار قابل ارائه مي باشد . سعي كنيد به درستي آنها را بشناسيد و به طور دقيق بر انها مسلط شويد
۴) فرمولهاي ثانوي مفيدند اما گمراه كننده : علاوه بر فرمول هاي اصلي كه در هر درس در كتاب هاي درسي دارد تعداد زيادي فرمول ثانوي يا ميان برد به طور غير رسمي توسط دبيران يا دانش آموزان ابدا مي شوند . اين فرمول هاي در خيلي از موارد مفيد و ساده كننده اند اما توجه داشته باشيد كه به اندازه كافي درستي آنها براي شما اثبات شده باشد . بعضي از اين فرمولها فقط دز شرايط خاص جواب صحيح مي دهند . پس سعي كنيد تا آن جا كه مي توانيد از فرمول هاي اصلي و يا فرمولهاي ثانوي مطمئن استفاده كنيد ۵) به راه حل هاي تشريحي مسلط شويد . قبل از اين كه راه حل تستي حل يك مسئله را ياد بگيريد ، مطمئن شويد كه به اندازه كافي به راه حل تشريحي آن مسلط شده ايد . راه حل هاي تستي ، در خيلي از موارد منجر به حل سريع تر تست مي گردند اما در بعضي موارد در آزمون مجبور مي شويد از راه حل تشريعي ، مسئله را حل كنيد . مثلا در مواردي كه مسئله با شرايط خاص مطرح مي شود . ۶) گزينه هاي غلط را حذف كنيد . بايد تست هاي استاندارد و يا آزمون هاي سالهاي گذشته را با اطلاعات كافي پاسخ دهيد . در اين صورت بايد بتوانيد در كوتاه ترين زمان ممكن ، دو گزينه غلط را از ميان پاسخ ها حذف كنيد و در صورتي كه نسبت به دو گزينه باقي مانده به يك نسبت ترديد داريد ، اولين گزينه اي را كه به هر دليل صحيح تلقي مي كنيد ، به عنوان پاسخ انتخاب نماييد . ۷) بر نگرديد ! تجربه نشان داده است اكثر كساني كه پس از انتخاب پاسخ تست ، بر مي گردند و دوباره گزينه هاي آن را بررسي و دست كاري مي كنند يا با اشتباه و خطا مواجه مي شوند . در صورتي كه هيچ دليلي براي باز گشت و اصلاح تست وجود ندارد ، به اين كار اقدام نكنيد
۸) يك بار بخوانيد ، يك بار پاسخ دهيد ! سعي كنيد از مطالعه مكرر صورت تست و گزينه هاي آن پرهيز كنيد صورت تست را يك بار و به طور دقيق بخوانيد و بعد گزينه ها را بررسي كنيد . اگر پاسخ آن را نمي دانيد ، جلوي شماره تست علامت بگذاريد تا پس از اتمام همه تست ها ، در صورت داشتن زمان ، مجددا براي بررسي حل آن تلاش كنيد ۹) گزينه هاي هم معني ومترادف ، صحيح نيستند ! فقط يكي ازگزينه ها پاسخ صحصيح تست مي باشد. پس گزينه هايي كه از معني و مفهوم مساوي برخوردارند ، جواب صحيح تست نمي باشند . پس سريعا آنها را حذف کنید0

-10از جواب دادن شانسي پرهيز كنيد

11پس از پايان سوالات هر درس چند لحظه چشمانتان را ببنديد و استراحت كنيد

12 -هر ده تست يك بار شماره تست را با شماره پاسخنامه كنترل كنيد

فقط فكر زدن تست باشيد به موارد تعداد و درصد تست ها و مسائل بعد از امتحان فكر نكنيد چون نتيجه‌اي ندارد

13 - تنظيم وقت كنكور مسئله حياتي است و ساعات شروع و پايان كار را حساب و يادداشت كنيد

14- خانه‌ها را خوب و كامل پر كنيد

15- هر 10 يا 15 سوال نگاهي به ساعت بياندازيد (وسواس نداشته باشيد) - هر 10 تست شماره سوال و پاسخ را كنترل كنيد

16-به كلمات كليدي گزينه ها توجه كنيد مثل كداميك درست است، كدام درست نيست، چه نامیده مي‌شود، چگونه است، كدام مهمتر است، كدام نادرست است، كمترين، بيشترين، حداكثر، حداقل، مقايسه كنيد و ....

به طور خلاصه و به صورت اشاره نکاتی پیرامون تست‌زنی تذکر داده و سپس به تشریح یکی از اقسام تست یعنی تست‌زمان‌دار خواهیم پرداخت.

1- بکوشید پس از انجام هر مطالعه، تعداد کمی تست بزنید. (توجه کنید تعداد کم. به طور مشخص 10 تا 15 عدد.) این‌کار به شما کمک می‌کند تا با الگوی تستی همان مطلبی که مطالعه کرده‌اید، آشنا شوید. در این صورت ذهن شما نظم منطقی بیش‌تری پیدا خواهد کرد.

2- هرگز به صورت انبوه تست نزنید. انبوه زدن تست، مضرات فراوانی دارد. از جمله‌ی این مضرات می‌توان به تلف کردن تست، اتلاف وقت، ایجاد خستگی روحی ناشی از عدم اعتماد‌ به‌نفس و ... اشاره کرد.

3- اصولاً تست‌ها را به صورت گزینشی (Random) بزنید. این‌کار سبب می‌شود تا تمام موضوع و مبحث مورد مطالعه‌ی شما تحت پوشش تست قرار بگیرد.

4- حجم تست را کم انتخاب کنید ولی دفعات تکرار را بالا ببرید. بالا بردن دفعات تکرار سبب افزایش تمرین و طبیعتاً باعث ماندگاری بیش‌تر مطلب خواهد شد.

اکنون به سخن اصلی خود باز ‌می‌گردیم.
اگر دلایل مرتبط با درست، غلط ‌زدن تست را بررسی کنید، متوجه خواهید شد که بزرگ‌ترین عامل به

اشتباه افتادن داوطلبان این است که می‌کوشند سرعت بیش‌تری به خرج دهند و صد‌البته که این سرعت باعث کاهش دقت خواهد شد. آیا واقعاً نمی‌توان هم سرعت داشت و هم از دقت لازم و کافی بهره‌مند بود؟

پاسخ این پرسش مثبت است. یعنی هم می توان سرعت داشت و هم می‌توان از دقت کافی برخوردار شد. مهم‌ترین عامل در هم‌گامی سرعت و دقت، زمان است. محوریت تلاش داوطلب پاسخ‌گویی به تست است. تلفیق دو مقوله‌ی زمان و تست، ما را به تست زمان‌دار می‌رساند. یقیناً تسلط به مهارت استفاده‌ی بهتر از وقت، جز با پاسخ‌گویی به تست زمان‌دار امکان‌پذیر نیست.

زدن تست زمان‌دار فوایدی دارد که ابتدا به این فواید اشاره می‌کنیم و در ادامه به روش تست‌ زمان‌دار خواهیم پرداخت.

الف) بالا بردن سرعت: زمان‌گرفتن در هنگام تست باعث می‌شود تا در هر نوبت، تلاش کنید تا میزان وقت صرف شده را به زمان استاندارد نزدیک کنید. این تلاش دائمی باعث بالا‌رفتن مدوام سرعت، تا رسیدن به زمان دلخواه می‌شود. یک مثال و سپس یک توضیح.

مثال: بازیکن فوتبال مطابق با روش های حرفه‌ای باید بتواند طول زمین فوتبال (100 تا 110 متر) را در 10 ثانیه بدود. طبیعی است بازیکنی که هنوز مراحل مقدماتی را طی می‌کند، توان پیمودن مسافت در چنین زمانی را ندارد. او ابتدا این فاصله را در 20 ثانیه طی می‌کند که حتماً رکورد ضعیفی است.اما او در مراحل تمرین هر بار طول زمین را می پیماید، وقت می‌گیرد و آن قدر تلاش می‌کند تا سرعت رکورد خود را افزایش دهد و به رکورد معمول دست پیدا کند.

توضیح: شما پس از انجام مراحل ابتدایی مطالعه، 10 تست ریاضی را در 40 دقیقه حل می‌کنید؛ یعنی 4 دقیقه برای هر تست. در حالی که زمان استاندارد برای پاسخ‌گویی به هر تست ریاضی 90 ثانیه است. به عبارت ساده‌تر، زمان لازم برای پاسخ‌گویی به این 10 پرسش فقط 15 دقیقه است. وقتی تست زمان‌دار می‌زنید، می‌کوشید ابتدا 10 تست را در 35 دقیقه، سپس 30 دقیقه و آن‌گاه 25 دقیقه انجام دهید و این زمان‌گیری را تا رسیدن به زمان مورد‌نظر ادامه می‌دهید. اصرار بر وقت از یک سو و نیز تعدد دفعات تکرار و تمرین از سوی دیگر باعث افزایش سرعت شما خواهد شد.

ب) بالا بردن قدرت تنظیم وقت: ممکن است شما داوطلبی باشید که بگویید «من تست‌هایم را در زمان مناسب می‌زنم و گاهی وقت هم اضافه می‌آورم. آیا باز هم باید تست زمان‌دار بزنم؟» پاسخ این پرسش مثبت است. چرا؟ باز هم یک مثال و دوباره توضیح. مثال: بازیکن فوتبال کافی نیست که فقط بتواند طول زمین را در 10 ثانیه طی کند، بلکه مهم این است که بتواند توپ را وارد دروازه کند و یا هم تیمی‌های خود را صاحب موقعیت مطلوب کند. اگر سریع دویدن بازیکن منجر به از دست دادن تمرکز ذهنی و کم شدن وقت وی شود، به گونه‌ای که نتواند از این دویدن نتیجه‌ی مثبتی برای تیمش کسب کند، این سرعت هیچ فایده‌ای نخواهد داشت.

توضیـح: داوطلب آزمون سراسری ممکن است سرعت بالایی در پاسخ‌گویی به پرسش‌ها داشته باشد، اما مهم این است که این سرعت توأم با دقت باشد و نتیجتاً او تعداد پرسش‌‌های غلط کم‌تری داشته باشد و یا اصلاً اشتباه نداشته باشد.

اکنون این واقعیت را بدانید که وقتی تست زمان‌دار می‌زنید، در حقیقت مغز خود را آموزش می‌دهید که زمان مناسب برای وقت‌‌گذاری روی هر تست را به صورت طبیعی تشخیص دهد و نتیجتاً فعالیت علمی شما با دقت همراه شود که چنین حرکتی به نتیجه‌ی مثبت خواهد رسید. یادتان باشد که بازیکن فوتبال هم در زمان دویدن، محاسبات فیزیکی سرعت و شتاب انجام نمی‌دهد؛ ولی تمرین مستمر و نیز وقت‌گیری پی‌گیر او عملاً ذهن او را برای انجام یک عمل صحیح تربیت می‌کند. برای مغز شما نیز تست‌زمان‌دار این وظیفه‌ی تربیتی را به عهده می‌گیرد.زدن تست زمان‌دار سبب می‌شود شما بتوانید در جلسه‌ی آزمون وقت خود را تنظیم کنید. یعنی هم با سرعت و هم با دقت تست بزنید.

اکنون ببینیم برای زدن تست زمان‌دار چه نکات و موضوعاتی را باید در نظر بگیریم.

1- مبحث: پس از انجام مطالعه لازم است تعدادی تست بزنید. اما یادتان باشد که این تست، ‌آموزشی است نه زمان‌دار. یعنی قرار است با زدن آن فقط الگوهای تستی درس را بشناسید. زدن تست زمان‌دار مربوط به مباحثی می‌شود که آن‌ها را قبلاً مطالعه کرده‌اید و به مفاهیم آن تسلط نسبی دارید. پس به طور طبیعی، تست زمان‌دار با فاصله‌ی چند روزه نسبت به مطالعه انجام می‌شود. خلاصه: مبحثی را تست می‌زنیم که قبلاً مطالعه کرده‌ایم.

2- فاصله: اگر‌چه فاصله‌ را در قالب برنامه‌ی 3 روز، یک‌هفته، 15 روز، یک‌ماه و سه‌ماه برای مرور و یادآوری پیشنهاد می‌کنند، اما برای تست و تکرار آن رعایت چنین فاصله‌ای الزامی نیست. کافی است در برنامه‌ی هفتگی خود ساعاتی را به تست درس‌ها اختصاص دهید و بکوشید تا در آن ساعت برای مباحثی که تا قبل از آن زمان مطالعه کرده‌اید و تست آموزشی زده‌اید، تست زمان‌دار بزنید. در شرایط عادی این فاصله حدوداً 3 روز یک‌بار تکرار می‌شود.

3- زمـــان: برای زدن تست زمان‌دار، زمان و ساعتی خاص لازم نیست تعیین شود اما اختصاص سـاعات ‌آغازین روز از جهـــت همسان‌سازی با شرایط زمانی آزمون سراسری، مناسب‌تر به نظر می‌رسد. لیکن می‌توان تست زمان‌دار هر درس را با رعایت دروس تحلیلی و خواندنی، در فاصله‌ی دو وقت مطالعاتی قرار داد.

4- وقت: یادتان باشد که در شرایط آزمونی، علاوه بر وقت که عامل بسیار مهمی است، اضطراب ناشی از آزمون نیز عامل پر‌فشاری است که شما و نتیجه‌ی کارتان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. به صورت طبیعی این اضطراب در شرایط غیر‌آزمونی وجود ندارد. می‌توانید وقت مناسب برای پاسخ‌گویی به تست‌های انتخابی‌تان را قدری کم‌تر بگیرید که این وقت، تداعی‌‌کننده‌ی شرایط اضطراب آزمون باشد.

5- تعداد تست: مناسب‌ترین کار این است که تست زمان‌دار را به تعداد استاندارد آزمون سراسری انتخاب کنید. به این معنی که تست درسی مانند ادبیات را 25‌تایی و تست درسی مانند شیمی را 35‌تایی در‌نظر بگیرید. این‌کار به شما کمک می‌کند تا با عدد تست در آزمون سراسری، همسازی بیش‌تری پیدا کنید.

6- تعداد دروس: اگر‌چه ممکن است تصور شما این باشد که درس به درس تست‌زمان‌دار خواهیم زد، اما چون در آزمون سراسری باید پاسخ‌گویی دروس را به صورت آمیخته و در کنار هم انجام دهید، مناسب است بکوشید تست‌های زمان‌دار‌تان را هم چند درسه بزنید. هر چه تعداد درس‌های برنامه‌ی تست زماندارتان با تعداد درس‌های آزمون سراسری نزدیک‌تر باشد، همسان‌سازی بهتری انجام داده‌اید.

7- منبع: ساختن تست‌های همسنگ آزمون‌ سراسری اگر نگوییم کاری محال، لااقل کار بسیار دشواری است. نسبت به اغلب تست‌های تألیفی موجود در بازار، تردید جدی از جهت هم‌وزنی و تشابه با آزمون سراسری وجود دارد. بنابر‌این توصیه می‌کنیم به عنوان منبع از همان تست‌های آزمون سراسری و آزاد بهره بگیرید. البته می‌توانید تعدادی از تست‌های تألیفی را نیز در خلال تست‌های سراسری و آزادتان قرار دهید. پرداختن به این‌گونه تست‌ها کمک می‌کند تا با الگوهای تستی بیش‌تری آشنا شوید.

8- روش: از آن جهت که در کتاب‌های تست و کمک‌آموزشی معمولاً تست‌ها را به موضوعی مرتب می‌کنند، زدن تست به صورت مرتب (1، 2، 3، 4 و...) شیوه‌ی قابل‌قبولی نیست. زیرا در این روش ذهن شما مطابق ترتیب و دسته‌بندی تست‌ها پیش می‌رود و تقریباً امکان تلاش ذهنی به پایین‌ترین میزان می‌رسد. اما پاسخ‌گویی به تست به شیوه‌ی گزینشی (Random) از آن جهت که ذهن را به خلاقیت و تلاش درونی بیش‌تر وا می‌دارد، روش بسیار مناسبی است.

برای عمل کردن به این شیوه می‌توانید تست‌ها را مضربی (2، 4، 6 و ... یا 1، 3، 6 و ... یا 4، 8، 12 و ... یا 5، 10، 15 و ... یا هر مضربی دیگر) انتخاب کرد.

همچنین می‌توانید تست‌های مورد‌نظرتان را از روی پاسخ‌نامه و کاملاً به صورت پراکنده انتخاب کنید. در این روش کافی است متناسب با تعداد تست‌های هر مبحث، در ابتدای آن پاسخ‌نامه‌ای را متصل کنید و در هر بار تست‌زنی به جای مراجعه به تست‌ها، ابتدا شماره‌های تست را از روی پاسخ‌نامه گزینش کرده و سپس به تست‌ها مراجعه کنید. در این روش ذهن شما به خلاقیت و تکاپوی بیش‌تری وادار خواهد شد.

دو روش برای پاسخگویی به سوالات وجود دارد :
در شیوه اول داوطلب از ابتدای دفترچه سوالات شروع به پاسخگویی می‌کند، به عنوان مثال دفترچه سوالات عمومی شامل 4 درس است که در حالت منطقی داوطلب از ابتدای دفترچه و از سوال یک شروع به پاسخگویی می‌کند که در این حالت به داوطلب توصیه می‌شود که چهار گزینه داده شده را با دقت بخواند و پس از آن گزینه صحیح را انتخاب و در پاسخنامه علامت‌گذاری کنند.
در شیوه دوم، داوطلب پاسخگویی به سوالات را از دروسی که در آنها توانمندی بیشتری دارد، آغاز می‌کند که در این صورت داوطلب باید در زمان وارد کردن پاسخ صحیح در پاسخنامه به تطابق شماره سوال با شماره پاسخنامه دقت زیادی داشته باشد تا پس و پیش پاسخ ندهند.
در هر دو صورت سئوالات دفترچه به چهار دسته تقسیم می شوند:
1- سئوالاتی که دانش آموز برای حل آنها نیاز به فکر کردن ندارد: این سئوالات شامل سئوالاتی می باشد که دانش آموز قبلا آنرا دیده یا حل نموده. این سئوالات را بلافاصله حل می نمایید.
2- سئوالاتی که برای حل آنها به زمان کمی نیاز دارید: در برخورد به این سئوالات کنار آنها علامت (+ ) قرار داده و از آن رد می شوید
3- سئوالاتی که برای حل آنها به زمان زیاد نیاز دارید: در برخورد به این سئوالات کنار آنها علامت ( - ) قرار داده و از آن رد می شوید
4- سئوالاتی که حل آنها را بلد نیستید یا در نگاه اول چیزی به ذهنتان نمی رسد: در برخورد به این سئوالات کنار آنها علامت ( * ) قرار داده و از آن رد می شوید با این روش تا انتهای دفترچه پیش می روید(کلیه دروس عمومی و سپس اختصاصی)در این عمل از هر درس دو یا چند تست زده شده و بقیه دارای علامت می باشند. سپس به ابتدای دفترچه بازگشته و به سراغ تست ها با علامت ( + ) رفته و تمام این تست ها را تا آخر دفترچه حل می نمایید . سپس به سراغ تست ها با علامت ( - ) رفته و در نهایت اگر زمان اضافه باقی ماند تست ها با علامت ( * ) را حل می نمایید

20روش برای تقویت حافظه

          محمدندرتزهی 
            بازدید : 6
          جمعه 17 خرداد 1392
           نظرات (0)
        

تصویر

شرح:

1-من حافظه ضعیفى دارم و کارى هم نمى‏شود کرد! این یک جمله کاملاً بى معناست. شما به سادگى مى‏توانید حافظه ضعیف خود را تقویت کنید و کارآیى آن را افزایش دهید؛ همان گونه که ضعف بینایى یا شنوایى خود را با استفاده از عینک یا سمعک اصلاح مى‏کنید. پس قدم اول این است که شما باید باور کنید که ضعف حافظه، یک بیمارى گذراست و به راحتى قابل علاج و اصلاح است. حالا وقت آن است که دست به کار شوید.

2 -شما حافظه‏اى بسیار نیرومند دارید! باور نمى‏کنید؟ آیا مى‏خواهید این امر را به خودتان ثابت کنید؟ بسیار خوب، سعى کنید چیزى را که قبلاً مى‏دانسته‏اید، فراموش کنید؛ امکان ندارد! این طور نیست؟ حافظه شما به شدت مقاومت مى‏کند و مطمئن باشید که بالاخره این حافظه شماست که برنده مى‏شود. در یک رویارویى کاملاً مستقیم با حافظه خود، مى‏توانید باور کنید که حافظه شما هم قوى و نیرومند است تا براى تقویت بیشتر حافظه، بیش از پیش اعتماد به نفس پیدا کنید.

3 -اولین قدم براى آماده ساختن حافظه، ایجاد یک ارتباط و پیوند و تداعى معانى است. تداعى معانى آگاهانه و کنترل شده، دقیقاً همان حافظه تربیت شده و قابل کنترلى را ایجاد مى‏کند که شما به دنبال آن هستید.

این پیوند یا اتصال معانى، ممکن است آگاهانه و در اختیار یا نیمه هشیارانه و نیمه آگاهانه باشد. تداعى معانى نیمه آگاهانه، یعنى همان تداعى‏هاى ناخودآگاهى که در ذهن شما میان کلمات یا حرکات یا تصاویر خاصى با یک خاطره یا معانى دیگر شکل مى‏گیرد.

اما تداعى معانى آگاهانه که کاملا در کنترل اراده و خواست ماست، همان نیروى اتصالى است که حافظه ما را بیدار و تربیت مى‏کند؛ پس ارتباط میان معانى برقرار کنید تا حافظه‏اى نیرومند بدست آورید. مثلاً فرض کنید که مى‏خواهید معناى کلمه انگلیسى New را به خاطر بسپارید؛ شما در ذهن خود با تکرار کلمه «نیو»، به یاد کلمه نو مى‏افتید. نو و تازه، معناى کاملاً نزدیک به جدید، یعنى کلمه Newدارد. سپس شما با نام نیو به یاد نو ودر نتیجه به یاد جدید و تازه مى‏افتید.

4 -یکى از محرک‏هاى تقویت و تولید کننده جرقه حرکت حافظه، علاقه است. به یاد آوردن چیزهایى که به آنها علاقه داریم، همیشه آسان‏تر از به خاطر آوردن چیزهایى است که مورد علاقه ما نیستند.

یکى از روان شناسان متخصص حافظه مى‏گوید: نیروى حافظه، بستگى زیادى به علاقه دارد. او هر روز صبح از کارهایى که مى‏خواهد انجام دهد، فهرستى ذهنى تهیه مى‏کند و مى‏گوید نکته مهم این است که اتصال‏هاى یاد آورنده ذهنى، مارا مجبور کنند در لحظه مناسب، به آن چیزها علاقه‏مند شویم.

به عبارت ساده‏تر، تداعى، باعث ایجاد علاقه مى‏شود.

براى به خاطر آوردن هر چیز جدید، آن چیز باید با چیز دیگرى مربوط شود که از قبل آن را مى‏شناسیم یا آن را به راحتى به خاطر مى‏آوریم.

5 -بعد از این که دو چیز در ذهن ما به هم مربوط شدند، موضوعى که از قبل آن را مى‏شناسیم، چیز جدید را به یادمان مى‏آورد انجام چنین کارى آن‏قدر ادامه مى‏یابد تا مطلب جدید به صورت اطلاعى در آید که از قبل آن را مى‏شناسیم و به عبارت ساده‏تر، در ذهن ما استقرار و استحکام یابد و به راحتى در حافظه ما حضور یابد.

چرا ما به سادگى نقشه ایتالیا را به خاطر مى‏آوریم؛ اما به دشوارى مى‏توانیم شکل سرزمین‏هاى آلمان یا فنلاند را به یاد آوریم؟ زیرا معلم از کودکى به ما آموخت که ایتالیا شبیه یک چکمه است؛ یعنى شکلى که ما از قبل آن را مى‏شناختیم.

از قدرت تصویر ذهنى خود بیشتر استفاده کنید! متخصصان فن حافظه مى‏گویند: هر چه به تصویر درآید، به سادگى به خاطر سپرده مى‏شود.

6 -وقتى شما فکر مى‏کنید، تصویر هایى در ذهن شما پدید مى‏آید. این عمل تصور کردن، تصویر سازى یا تصویرى کردن است. این کارى است که شما هر لحظه و پیوسته انجام مى‏دهید و هیچ مشکلى درباره آن ندارید.

ارسطو در یکى از کتاب‏هایش مى‏گوید:

«براى فکر کردن، ما باید با تصویرهایى گفت‏وگو کنیم که آنها را در ذهن خود مى‏بینیم. فرض کنید من به شما مى‏گویم که به صندلى فکر کنید. شما در ذهن خود چه چیزى را مى‏بینید؟ بدون شک، اولین تصویرى که در ذهن شما ساخته مى‏شود، یک صندلى است.

شما مى‏توانید با پیوند دادن بعضى معانى به بعضى تصاویر قرینه و نزدیک به آن، به حافظه خود در یاد آورى آن معنا کمک کنید؛ مثلاً یادگیرى یک مطلب علمى در کلاس درس با حادثه‏اى که همان زمان موجب جلب توجه شما شده است، عجین مى‏گردد و به محض یاد آورى تصویر آن حادثه یا جریان، آن مطلب علمى نیز در ذهن شما حضور مى‏یابد. بسیارى از این تصاویر جالب را مى‏توان به صورت خودآگاه و عامدانه به وجود آورد.

7 -اسپینوزا مى‏گوید: هر قدر یک چیز قابل فهم‏تر و روشن‏تر باشد، آسان‏تر در حافظه، حفظ و نگه دارى مى‏شود و بر عکس هر قدر مبهم‏تر باشد، آسان‏تر از یاد مى‏رود.

نتیجه مى‏گیریم که بهتر است مفاهیم مبهم و مشکل را به اجزاى ساده و قابل فهم تبدیل کنیم و یا تصویر ذهنى ملموسى از آنها بسازیم تا ساده‏تر در ذهن باقى بمانند و یاد آورى آنها آسان‏تر گردد.

8 -ما تمایل داریم چیزهاى ساده، ملموس، روزمره و معمولى را فراموش کنیم؛ اما به ندرت چیزهاى منحصر به فرد، خشونت‏آمیز، غیر معمولى، مضحک و فوق العاده را از یاد مى‏بریم.

ما مى‏توانیم با ایجاد پیوندهاى ذهنى میان اشیا و کلمات، آنها را غیرمعمولى، تمسخرآمیز یا غیر ممکن سازیم تا مثل چسب به هم محکم شوند و در ذهن بمانند.

براى تصویرسازى از کلمات مبهم، از نیروى تخیل و ابتکار خود بهره بگیرید. یک ذره تخیل به اضافه مقدارى ابتکارى، به شما امکان مى‏دهد تا هر چیزى را تصویرى کنید.. تخیل مى‏تواند بسیار مهم‏تر و مفیدتر از اطلاعات باشد. اگر شما تخیل نداشته باشید تا از اطلاعات خود استفاده کنید فایده ذهن و مغز چیست؟

مثلاً براى به خاطر آوردن سوره‏اى از قرآن کریم که سجده واجب دارند، این گونه خیال‏پردازى کنید: شبى در حالى که ستاره در آسمان مى‏درخشید، پدرم را دیدم که در حال سجده، سوره فصلت را قرائت مى‏کرد. نام چهار سوره مذکور، در این داستان آمده است: نجم (ستاره)، سجده، فصلت و اقرأ یا علق(قرائت).

9 -خوب مشاهده کردن در تقویت حافظه، کمک بزرگى است. نگاه کردن و دیدن،آسان است؛ اما به دقت و به درستى مشاهده کردن، مهارتى است که باید آن را کسب کنید. حافظه و مشاهده، رابطه نزدیکى با هم دارند و در کنار هم شما را به موفقیت نزدیک‏تر مى‏کنند. تفاوت دیدن با مشاهده کردن چیست؟ تفاوت آن است که ما با چشمان خود مى‏بینیم؛ اما با ذهن خود مشاهده مى‏کنیم؛ به عبارتى مشاهده کردن، یعنى با ذهن دیدن.

تنها قاعده براى مشاهده کردن خوب و حساس، دقت و توجه است. شما با تمرین آگاهانه یا نا آگاهانه، مى‏توانید درست مشاهده کردن را به صورت یک قاعده در آورید و آن گاه که بر اثر کسب این مهارت، از هر معنایى یک تصویر ذهنى دقیق و روشن و همراه با جزئیات در ذهن شما تشکیل شد، متوجه خواهید شد که چقدر در به خاطر آوردن آن توانا هستید و چه حافظه نیرومندى پیدا کرده‏اید.

10 -اطلاعات، قابلیت اتصال به یکدیگر را دارند و هر اطلاعى را مى‏توان به اطلاع دیگر متصل کرد. مهم نیست که اتصال چقدر واضح و روشن یا مبهم و رمز گونه باشد؛ مهم آن است با تمرین در ذهن ما جایگزین شود.

اطلاعات به هم متصل شده‏اى که شما زیاد استفاده مى‏کنید و در مدت کوتاهى به معلومات شما تبدیل مى‏شوند، فقط به این دلیل است که مورد استفاده قرار گرفته‏اند. حال با اطلاعاتى که به طور مرتب مورد استفاده ما نیستند، چه کار کنیم؟ اصلاً نگران نباشید! فقط کافى است چند وقت یک بار آنها را در ذهن مرور کنید. در این صورت، وقتى که به آنها نیاز دارید، آن اطلاعات به یاد شما مى‏آیند. این کاربرد مرتب است که بر چگونگى نگه دارى اطلاعات در ذهن، نظارت مى‏کند.

11 -علت فراموشکارى چیست؟ ریشه مشکل فراموشى در کجاست؟ اگر به دقت توجه کنید، مى‏بینید علت این است که به موقع حضور ذهن نداشته‏ایم. ذهن ماغایب و در حقیقت در جاى دیگرى بوده است. ما در شرایط معین، کارهایى را انجام مى‏دهیم که وقتى بعد مى‏خواهیم آن وضعیت یا کارها را به خاطر آوریم، موفق نمى‏شویم و این، یعنى فراموشکارى.

براى حل مشکل فراموشکارى، باید مطمئن باشید که در لحظه‏اى که دارید آن کارهاى معین را انجام مى‏دهید، ذهن شما حاضر است و غایب نیست. وقتى شما بدون تفکر درباره عملى، آن را نا خود آگاه انجام مى‏دهید، در واقع آن را در ذهن خود ثبت نمى‏کنید؛ پس در آینده نیز چیزى را به خاطر نمى‏آورید. راه حل آن است که آگاهانه عمل کنید و اطمینان حاصل کنید که به اندازه کافى توجه و حضور ذهن دارید.

12 -چه کار کنیم که مجبور نباشیم یک مطلب را بارها و بارها بخوانیم تا بتوانیم آن را به ذهن بسپاریم و به عبارتى چگونه مى‏توانیم حافظه مطالعاتى خود را تقویت کنیم؟ شما باید خوب خواندن (خواندن مؤثر) را یاد بگیرید.

13 -براى تقویت حافظه ناچارید که تمرکز حواس داشته باشید. تمرکز، یعنى توجه و دقت اختصاصى، انحصارى و منحصر به فرد، درباره یک شى‏ء، یک هدف، یا یک موضوع.

شما چگونه مى‏توانید تمام توجه و دقت خود را به طور کامل به یک موضوع اختصاص دهید؟ براى رسیدن به این هدف، باید قانون اصلى تمرکز را به کار ببرید؛ خود را درگیر کنید.

چگونه خود را درگیر کنید؟ جواب مهم و طلایى ما این است: سؤال کنید؛ شما با سؤال کردن، شروع به فکر کردن مى‏کنید. وقتى مطالب را با هدف یافتن پاسخ‏هاى معین براى پرسش‏هاى معین بخوانید، این امر حافظه شما را در یادگیرى مطالب تقویت مى‏کند.

14 -براى تقویت حافظه یک دفتر یادداشت تهیه کنید و از مطالبى که معمولاً فراموش مى‏کنید، فهرستى تهیه کنید.

فهمیدن این که چه مطالبى را فراموش مى‏کنید، از آن جهت مفید است که مى‏توانید براى فراموش نکردن آنها بیشتر تمرکز ایجاد کنید.

مشکل اساسى آن است که ندانید چه مطالبى را فراموش مى‏کنید.

این روش فایده بزرگ دیگرى هم دارد. شما وقتى فهرستى از فراموش کارى‏هاى خود تهیه مى‏کنید، خود را هم متقاعد مى‏سازید که حافظه شما چندان هم خراب نیست و فقط در موارد محدودى که فهرست آن را در اختیار دارید، دچار مشکل هستید و تازه مى‏فهمید که بسیارى از موارد هم راه حل هایى بسیار ساده و آسان دارند و در واقع شما از دو جهت مشکل خود را کوچک‏تر مى‏کنید.

15 -مطالبى را که ممکن است فراموش کنید، به صورت سؤال در آورید و در طول امروز چندین بار آن سؤال را خود بپرسید. اغلب مسائل، با ایجاد سؤال در ذهن شما حک مى‏شوند و تصویر سؤال، نا خود آگاه با تصویر پاسخ آن، حالت تداعى پیدا مى‏کنند؛ اما احتمالاً سؤالاتى هستند که با این روش به آسانى پاسخ آنها را به خاطر نمى‏آورید و باید توجه و دقت خاصى به خرج دهید و از روش‏هاى دیگرى نیز استفاده کنید.

16 -براى تقویت حافظه خود مى‏توانید از دیگران بخواهید که سؤالاتى را که احتمالاً پاسخ آنها را فراموش مى‏کنید، از شما بپرسند. با تکرار این تمرین، شما بر نقاط ضعف حافظه خود تسلط پیدا مى‏کنید و فرا مى‏گیرید که همیشه آماده پاسخ به هر سؤالى باشید و در نتیجه ذهن شما مطلب مورد نظر را به صورت آماده باش نگه مى‏دارد تا آرام آرام آن مطلب به دانسته‏هاى ناب و دائم شما اضافه گردد.

فرقى نمى‏کند که چه کسى آن سؤالات را از شما مى‏پرسد؛ خود شما خوب مى‏فهمید که چه وقت خوب و کامل پاسخ داده‏اید و چه وقت پاسخ را از خود ساخته‏اید؛ پس خود را فریب ندهید.

17 -یک روش مؤثر دیگر براى تقویت حافظه آن است که از متدهاى کمکى استفاده کنید. شما مى‏توانید از قلم و کاغذ یارى بجویید و مفاهیم، ارقام یا مطالبى را که در حفظ آنها مشکل دارید، بر روى کارت‏هاى کوچکى بنویسید و هر روز چند دقیقه را صرف باز نویسى فهرستها نمایید. دقت کنید که کدام مطلب را به خاطر دارید و کدام را هنوز فراموش مى‏کنید. فهرست جدید دیگرى از مطالبى که بیشتر فراموش مى‏کنید، تهیه کنید و دوباره آنها را تمرین کنید.

وقتى بدانید چه مطالبى را فراموش کرده‏اید، به راحتى مى‏توانید در جهت حفظ آن اقدام کنید. هر چه بیشتر مطلب مهم را فراموش کرده باشید، کمتر احتمال دارد که مجدداً آنها را فراموش کنید. این را بدانید که به خاطر سپردن مطلبى به دفعات در حافظه، مؤثرتر است از این که آن مطلب یک بار و در موقعیتى خاص در ذهن شما جاى گرفته باشد.

18 -یک مطلب مهم در افزایش کارآیى حافظه آن است که بدانید دقیقاً چه مطلبى را باید به خاطر بسپارید. فهرستى از نکاتى که باید همیشه در ذهن آماده داشته باشید، تهیه کنید تا به سؤالات مربوطه به طور موفقیت‏آمیز و سریع پاسخ بگویید و از تکرار مطالبى را که نیازى به یادآورى مداوم و همیشگى آنها ندارید، پرهیز کنید تا ذهن خود را بیهوده خسته نکنید. مردم وقت زیادى صرف یادگیرى مطالبى مى‏کنند که به طور منطقى از آنها انتظار نمى‏رود که به خاطر داشته باشند.

همیشه از خود بپرسید که آیا لازم است این مطلب را به خاطر بسپارم یا اگر بتوانم در مواقع لزوم از آن استفاده کنم، کافى است؟

19 -از صدر المتألهین نقل مى‏کنند که مى‏گفت: تعقل و تعلق هرگز یک جا جمع نمى‏شوند. او داستانى را درباره یکى از دوستانش نقل مى‏کند که حافظه‏اى بسیار قوى داشت و در یادآورى علوم کلى و سنگین بسیار توانا بود؛ اما طى حادثه‏اى جذب مادیات شد و تعلقات مادى و دنیایى چنان توجه او را به خود جلب کرد که قدرت سرشار حافظه خود را آرام آرام از دست داد؛ به گونه‏اى که در ساده‏ترین مسائل تعقلى در مى‏ماند.

به عقیده ملاصدرا، هر چه مشغله‏هاى فکرى و تعلقات دنیایى و افکار حاشیه‏اى از ذهن آدمى دور شود، قدرت تمرکز بر مطالب خاص و توانایى به حافظه سپارى آن چه شایسته و ارزشمند است، بیشتر مى‏شود.

20 -بنابر آموزه‏هاى اسلامى نیز راهکارهایى براى تقویت حافظه وجود دارد:

1. پرخورى نوعى حماقت را به همراه مى‏آورد و قواى عقلى را ضعیف مى‏کند و کم خورى یکى از راه‏هاى زیاد شدن حافظه است.

2. زیاده از حد آب خوردن و بدون احساس نیاز آب نوشیدن، موجب کندى ذهن مى‏شود.

3. مسواک زدن منظم، حافظه را زیاد مى‏کند و بى توجهى نسبت به بهداشت دهان و دندان، موجب بروز حالات و امراضى مى‏گردد که فراموشى و کند ذهنى ایجاد مى‏نماید.

4. شست‏وشوى بینى یا استنشاق آب، یکى از راه‏هاى تقویت و گشایش حافظه است. بدیهى است که اصلاح وضعیت تنفسى و رسیدن اکسیژن کافى به مغز، قدرت قواى ذهنى را افزایش مى‏دهد.

5. حجامت در محل متعارف آن یعنى میان دو کتف، یکى از عوامل افزایش حافظه است و علاوه برآن، بر عقل نیز مى‏افزاید. جالب است که میان افزایش تحرک و قدرت جابه جایى اجزاى خون که با حجامت و فصد حاصل مى‏گردد با خون رسانى صحیح و آسان به کوچکترین عروق مغزى، رابطه نزدیکى وجود دارد. 6. خواب کوتاه قبل از نهار (قیلوله) از عوامل تقویت حافظه و ترک آن از عوامل فراموشى شمرده شده است.

7. مویز، کندر، سیب، انار، به، سرکه، بادام و پسته، پیاز و سیر، شیر گوسفند و فلفل سیاه براى تقویت حافظه، مفید هستند.

نتیجه

چیزى به نام حافظه ضعیف وجود ندارد. حافظه‏ها دو نوعند؛ تربیت شده و تربیت نشده.. فقط باید بدانیم که ما کدام یک از این دو نوع حافظه را داریم و در صورت نیاز براى تربیت و پرورش حافظه خود اقدام اساسى کنیم. روش‏هاى تقویت حافظه فراوانند و شاید بسیارى از آنها از حوصله این بحث خارج باشد و شاید هم اغلب راهکارها به تمرین و ممارست ختم شود که کارى عملى است و نه تئورى.

آن چه ما قصد بیان آن را داریم تلنگرى به ذهن‏هاى تسلیم شده‏اى است که گمان مى‏کنند هرگز نخواهند توانست طلسم فراموش کارى خود را بشکنند. آنها باید بدانند که براى داشتن یک حافظه قوى و نیرومند، لازم است زحمت بکشند و با روش‏هاى علمى و مجرب، از سرمایه وجودى خود استفاده کنند.

به قول نیکلاس راو: «حافظه، گنجینه‏اى است که اگر مى‏خواهیم از آن به قدر نیاز یارى بگیریم، باید به آن بها بدهیم و برایش سرمایه گذارى کنیم.»